Mowca umarlych

Mówca Umarłych (ang. Speaker for the Dead, Nowy Jork, TOR, 1986; wyd. polskie w tłum. Piotra W. Cholewy nakładem oficyny Prószyński i S-ka, 1992 r.) to należąca do gatunku science fiction powieść Orsona Scotta Carda. Została wydana jako druga w cyklu o Enderze, tworzy trylogię z dwoma następnymi powieściami, Ksenocyd i Dzieci Umysłu. Powieść zdobyła nagrody Hugo w 1987 i Nebulę 1986 r. Tytułowy Mówca Umarłych to rodzaj kapłana nowej religii. Jego rolą jest opowiadanie o życiu zmarłych ludzi, co ma prowadzić do rozwiązania nawarstwionych konfliktów i nieporozumień. Akcja utworu toczy się trzy tysiace lat po wydarzeniach z Gry Endera. W tym czasie imię Ender nabrało negatywnego znaczenia, wraz z przydomkiem Ksenobójca. Sam Ender jest młodym mężczyzną, ciągle żyjącym dzięki efektowi relatywistycznemu. Jest autorem dwóch książek: Królowej Kopca i Hegemona, które opublikował pod pseudonimem Mówca Umarłych, aby wyjaśnić mentalność robali oraz ludzi. Książki te zapoczątkowały ruch Mówców Umarłych, których rolą jest zbadanie życia zmarłej osoby i próba jego zrozumienia, a następnie opowiedzenia.